Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

libidinum C

  • 1 ausschweifen

    ausschweifen, I) v. tr.sinuare (z. B. bogenförmig, in arcum: kreisförmig, in orbem). – II) v. intr.: 1) eig.: a) von Lebl.: α) v. Örtl.: sinuari (z. B. bogenförmig, in arcum: kreisförmig, in orbem). – se sinuare ambagibus. – β) v. a. Ggstdn.: sinuari. – b) v. leb. Wesen: evagari (z. B. longius: u. per agros). – 2) übtr.: a) im Reden (vgl. abschweifen): α) vom Redner: evagari. exspatiari (sich frei ergehen). – longius prolabi. oratione longius progredi (vom Thema sich etwas weit entfernen). – extra cancellos egredi. quos sibi ipse circumdedit alqs (über die selbst gestellten Schranken hinausgehen). – zuw. auch exsultare (gleichs. über die Stränge hauen). – β) v. der Rede: longius labi; longius excurrere. – eine Rede schweift im Lobe jmds. aus, oratio exsultat in laude virtutis alcis. – b) in Begierden u. Genüssen: luxuriari (sich einem schwelgerischen Leben hingeben, Ggstz. frugaliter vivere). – non temperare sibi (sich nicht mäßigen). – in etwas au., immodicum, nimium esse in alqa re (unmäßig sein); modum excedere oder modum non tenere in alqa re (das Maß überschreiten, kein Maß halten). – effundi od. effusum esse ad oder in alqd (sich maßlos einer Sache hingeben, z. B. eff. ad luxuriam: u. effusum esse in venerem). ausschweifend, a) im engern Sinne: α) im Reden: longius progrediens, evagans. – praeter modum longus (über die Maßen weitläufig). – multus. nimius (der des Guten viel-, zu viel tut). – β) in Begierden u. Genüssen.: dissolutus (locker, liederlich). – luxuriosus. ad luxuriam effusus (üppig, schwelgerisch in der Lebensart). – libidinosus (voller Sinnlichkeit. wollüstig). – intemperans (unmäßig in Befriedigung grober Sinnenlust und Begierden). – effrenatus (zügellos). – au. in der Liebe, in venerem effusus: au. Sinnlichkeit, libidinum intemperantia.Adv.dissolute: libidinose; intemperanter; effrenate. – b) im weitern Sinne = übertrieben, w. s. – Ausschweifung, I) eig.: error. – II) uneig.: a) in der Rede: oratio vagans. – b) in den Sitten: intemperantia. libidinum intemperantia (Unmäßigkeit in Befriedigung grober Sinnenlust u. Begierden, Ggstz. temperantia). – libido. li bidines. voluptates libidinosae (ausschweifende Sinnlichkeit, Au. in sinnlichen Genüssen, bes. in der Liebe). – licentia (willkürliche Übertretung der äußerlichen Zucht u. Ordnung); verb. licentia libidoque. – luxuria (lockere, schwelgerische Lebensart). – flagitium (ausschw. Handlung). – alle möglichen Ausschweifungen. effusae in omni intemperantia libidines: sich den Ausschweifungen hingeben, luxuriari coepisse: jmd. vor Au. bewahren, von Au. ab halten, alqm a libidinibus arcēre: jmd. zu Au. verleiten, alqm ad nequitiam adducere; libidinum [289] illecebris irretire alqm (dazu verlocken).

    deutsch-lateinisches > ausschweifen

  • 2 wollüstig

    wollüstig, voluptarius (den höchsten Grad des sinnlichen Vergnügens gewährend und danach strebend, wollüstig im minder üblen Sinne, v. Dingen u. Pers.). – libidinosus (seinen Begierden u. Leidenschaften sich überlassend, von Pers.; und von solcher Zügellosigkeit der Begierde zeugend, v. Dingen). – ad voluptates propensus. voluptatibus od. rebus venereis deditus. libidinum plenus. in venerem effusus (zur Wollust geneigt, der Wollust er geben, leidenschaftlich ergeben, von Pers.) – impudīcus (ohne Schamgefühl, unzüch tig, v. Pers.u. Dingen). – delicatus (üppig, z.B. homo, sermo). – w. sein, libidini deditum esse; libidinum plenum esse.

    deutsch-lateinisches > wollüstig

  • 3 impulsus

    [st1]1 [-] impulsus, a, um: part. passé de impello. [st1]2 [-] impulsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - choc, heurt, ébranlement, mouvement. - [abcl]b - au fig. impulsion, instigation, incitation.[/b]    - impulsu suo, Cic.: de son propre mouvement.    - impulsu tuo, Cic.: à ta sollicitation.    - impulsu libidinum, Cic.: cédant à ses passions.
    * * *
    [st1]1 [-] impulsus, a, um: part. passé de impello. [st1]2 [-] impulsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - choc, heurt, ébranlement, mouvement. - [abcl]b - au fig. impulsion, instigation, incitation.[/b]    - impulsu suo, Cic.: de son propre mouvement.    - impulsu tuo, Cic.: à ta sollicitation.    - impulsu libidinum, Cic.: cédant à ses passions.
    * * *
        Impulsus, Participium. Terent. Incité, Esmeu.
    \
        Sagitta neruo impulsa per nubem. Virg. Poulsee, Chassee, Jectee.
    \
        Impulsum bellum. Lucan. Presque mise à fin.
    \
        Impulsus, huius impulsus. Cic. Instigation, Incitation, Poulsement, Mouvement.
    \
        Haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo. Cic. De son propre mouvement, ou motif.
    \
        Impulsu tuo fecisset. Cic. De par toy, Par ton instigation et enhortement, Par ton motif, Tu luy eusses faict faire.
    \
        Impulsus scutorum. Cic. Heurtement.
    \
        Impulsu primo. Cic. De la premiere boutee.

    Dictionarium latinogallicum > impulsus

  • 4 insignis

    insignis, e [in + signum] [st2]1 [-] qui a un signe particulier, reconnaissable à. [st2]2 [-] qui se reconnaît, remarquable, insigne, singulier, remarquable, extraordinaire, illustre, célèbre.    - uxores auro et purpurâ insignes, Liv.: épouses reconnaissables à l'or et à la pourpre.    - maculis insignis et albo (= maculis albis), Virg. G. 3, 56: marqué de taches blanches.    - insignis ad deformitatem puer, Cic. Leg. 3, 8, 19: enfant disgracié par la nature.    - insignes libidinum, Tert. Pall. 4: fameux par leurs débauches.    - insignis totâ cantabitur urbe, Hor. S. 2, 1, 46: il deviendra la fable de toute la ville.    - insigne odium in aliquem, Cic. Att. 14, 13, B, 3: haine acharnée contre qqn.
    * * *
    insignis, e [in + signum] [st2]1 [-] qui a un signe particulier, reconnaissable à. [st2]2 [-] qui se reconnaît, remarquable, insigne, singulier, remarquable, extraordinaire, illustre, célèbre.    - uxores auro et purpurâ insignes, Liv.: épouses reconnaissables à l'or et à la pourpre.    - maculis insignis et albo (= maculis albis), Virg. G. 3, 56: marqué de taches blanches.    - insignis ad deformitatem puer, Cic. Leg. 3, 8, 19: enfant disgracié par la nature.    - insignes libidinum, Tert. Pall. 4: fameux par leurs débauches.    - insignis totâ cantabitur urbe, Hor. S. 2, 1, 46: il deviendra la fable de toute la ville.    - insigne odium in aliquem, Cic. Att. 14, 13, B, 3: haine acharnée contre qqn.
    * * *
        Insignis, et hoc insigne, a Signo deriuatur. Qui est marqué à fin qu'on le puisse recongnoistre entre les autres.
    \
        Insignis, per translationem. Qui est congneu entre touts les autres, à cause de quelque marque ou tache de bonté ou mauvaistié qui est en luy, Renommé pour sa bonté ou mauvaistié, beaulté ou laideur, vaillance ou couardise, etc. Insigne, Notable.
    \
        Insignis ad deformitatem. Cic. Moult laid et difforme, Richement laid et fort difforme.
    \
        Res insignis ad decus et ad gloriam. Cic. Chose grande et insigne ou notable pour avoir loz et honneur.
    \
        Insignis auro et purpura. Liu. Bien accoustré d'or et de pourpre, et plus congneu ou apparent pour ce.
    \
        Genere insignis. Cic. De noble race.
    \
        Cum aliquo insigni indicio meae erga te beneuolentiae. Cic. Apparent.
    \
        Ne in ipsum quidem Clodium, meum insigne odium fuit vnquam. Cic. Notoire et apparent.
    \
        Insigne atque illustre periurium. Cicero. Notoire, Evident et manifeste.
    \
        Clara et insignis virtus viri alicuius posteris. Cic. Dont ceulx qui viennent apres luy font grand estime.
    \
        Vitium insigne. Cic. Grand et notoire.
    \
        Iam diu causam quaerebat senex quamobrem insigne aliquid faceret. Terent. Quelque grand cas dont il fust memoire puis apres.

    Dictionarium latinogallicum > insignis

  • 5 intemperantia

    intempĕrantĭa, ae, f. [st2]1 [-] Col. Sen. intempérie (de l'air). [st2]2 [-] défaut de modération, défaut de retenue, manque de mesure, excès. [st2]3 [-] intempérance, incontinence. [st2]4 [-] licence, indiscipline. [st2]5 [-] indiscrétion.    - intemperantia civitatis multos destinandi, Tac. H. 2: le besoin immodéré qu'avait la cité de désigner beaucoup de candidats.    - provectus est intemperantia linguae in maledicta Romanorum, Liv. 35: sans mesurer ses propos, il se mit à injurier les Romains.    - intemperantia libidinum, Cic.: passions effrénées.    - intemperantia vini, Liv.: la consommation immodérée du vin.    - intemperantia Pausaniae, Nep.: la conduite arrogante de Pausanias.
    * * *
    intempĕrantĭa, ae, f. [st2]1 [-] Col. Sen. intempérie (de l'air). [st2]2 [-] défaut de modération, défaut de retenue, manque de mesure, excès. [st2]3 [-] intempérance, incontinence. [st2]4 [-] licence, indiscipline. [st2]5 [-] indiscrétion.    - intemperantia civitatis multos destinandi, Tac. H. 2: le besoin immodéré qu'avait la cité de désigner beaucoup de candidats.    - provectus est intemperantia linguae in maledicta Romanorum, Liv. 35: sans mesurer ses propos, il se mit à injurier les Romains.    - intemperantia libidinum, Cic.: passions effrénées.    - intemperantia vini, Liv.: la consommation immodérée du vin.    - intemperantia Pausaniae, Nep.: la conduite arrogante de Pausanias.
    * * *
        Intemperantia, intemperantiae. Cic. Quand une personne ne se peult moderer et gouverner ou attremper, ne contenter ou donter ses appetits et affections, Quand la personne est asservagie à ses voluptez, Faulte d'attrempance, Intemperance, Excez.
    \
        Intemperantia caeli. Columel. Disposition de l'air, ou du ciel, Intemperature.

    Dictionarium latinogallicum > intemperantia

  • 6 libido

    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
        Libido, pen. prod. libidinis, f. g. Cic. Plaisir et volunté desordonnee, Appetit desordonné, Affection desordonnee, Temeraire volunté.
    \
        Vbi libido veniet nauseae, eumque apprehendet, decumbat, purgetque sese. Cic. Quand il luy viendra faim de vomir.
    \
        Libido. Tacit. Paillardise, Luxure.
    \
        Libido. Terent. Une volunté legiere.
    \
        Ad libidinem fingere aliquid. Cic. A son plaisir.
    \
        Libido, in bonam partem. Sallust. Magisque in decoris armis, et militaribus equis, quam in scortis et conuiuiis libidinem habebant. Prenoyent plustost leur plaisir en, etc.

    Dictionarium latinogallicum > libido

  • 7 lubido

    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
        - lubido est Obseruare quid agat. Plaut. J'ay faim, envie, et volunté d'espier que c'est qu'il fait.

    Dictionarium latinogallicum > lubido

  • 8 pateo

    pătĕo, ēre, pătŭi    - intr. souvent avec dat. [st2]1 [-] être ouvert, être découvert, être libre, être praticable, être accessible. [st2]2 [-] être à découvert, être exposé. [st2]3 [-] être étendu, s'étendre largement (en parlant de l'étendue d'un pays). [st2]4 [-] être à la disposition de. [st2]5 [-] être visible; être manifeste, être patent, être évident.    -... quam late pateant Scythae (sub. inter.): combien le territoire des Scythes est étendu.    - patet auditus, Cic.: l'ouïe est ouverte.    - patet iter: le chemin est ouvert, le chemin est libre.    - cubiculum quod patet nemini, Cic.: chambre qui est fermée pour tout le monde.    - patet plaga, Liv.: la plaie est béante.    - omnia Ciceronis patere Trebiano, Cic. Fam. 6: (voir) que tout ce que possède Cicéron est à la disposition de Trébianus.    - patere confessis, Ov. M. 10: [être ouvert aux aveux] = être sensible aux aveux.    - patuit quibusdam fuga, Liv.: quelques-uns eurent les moyens de fuir.    - praemia quae patent servis, Cic.: récompenses auxquelles les esclaves peuvent prétendre.    - si mea virginitas Phoebo patuisset, Ov. M. 14: si j'avais accordé ma virginité à Phébus.    - patere insidiis: être exposé aux embûches, être exposé à la trahison.    - patere morbis: être sujet aux maladie.    - eā quisque maxime patet, quā petitur: chacun est surtout vulnérable à l'endroit où on l'attaque.    - fines in latitudinem CLXXX milia passuum patent, Caes.: le territoire a 180.000 pas de large.    - horum opes late terrâ marique patuere, Liv.: leur domination s'étendit sur terre et sur mer.    - hoc praeceptum latius patet, Cic.: ce précepte est plus général.    - in quo vitio latissime patet avaritia, Cic. Off. 1: vice où la cupidité se donne le plus librement carrière.    - libidinum omnium patere in amicitia licentiam, Cic. Lael. 83: (penser) que tous les plaisirs ont le champ libre dans l'amitié. (que l'amitié donne le champ libre à tous les plaisirs).    - nomen in adversariis patet, Cic. Rosc. Com. 2: la créance figure sur le brouillon.    - patent praestigiae, Plaut. Capt.: mes vilains tours sont découverts.    - incessu patuit dea, Virg.: sa démarche trahit une déesse.    - patet + prop. inf.: il est évident que.    - patet aeternum id esse: il est évident que cela est éternel.    - satis patuit iis + prop. inf.: ils virent clairement que.
    * * *
    pătĕo, ēre, pătŭi    - intr. souvent avec dat. [st2]1 [-] être ouvert, être découvert, être libre, être praticable, être accessible. [st2]2 [-] être à découvert, être exposé. [st2]3 [-] être étendu, s'étendre largement (en parlant de l'étendue d'un pays). [st2]4 [-] être à la disposition de. [st2]5 [-] être visible; être manifeste, être patent, être évident.    -... quam late pateant Scythae (sub. inter.): combien le territoire des Scythes est étendu.    - patet auditus, Cic.: l'ouïe est ouverte.    - patet iter: le chemin est ouvert, le chemin est libre.    - cubiculum quod patet nemini, Cic.: chambre qui est fermée pour tout le monde.    - patet plaga, Liv.: la plaie est béante.    - omnia Ciceronis patere Trebiano, Cic. Fam. 6: (voir) que tout ce que possède Cicéron est à la disposition de Trébianus.    - patere confessis, Ov. M. 10: [être ouvert aux aveux] = être sensible aux aveux.    - patuit quibusdam fuga, Liv.: quelques-uns eurent les moyens de fuir.    - praemia quae patent servis, Cic.: récompenses auxquelles les esclaves peuvent prétendre.    - si mea virginitas Phoebo patuisset, Ov. M. 14: si j'avais accordé ma virginité à Phébus.    - patere insidiis: être exposé aux embûches, être exposé à la trahison.    - patere morbis: être sujet aux maladie.    - eā quisque maxime patet, quā petitur: chacun est surtout vulnérable à l'endroit où on l'attaque.    - fines in latitudinem CLXXX milia passuum patent, Caes.: le territoire a 180.000 pas de large.    - horum opes late terrâ marique patuere, Liv.: leur domination s'étendit sur terre et sur mer.    - hoc praeceptum latius patet, Cic.: ce précepte est plus général.    - in quo vitio latissime patet avaritia, Cic. Off. 1: vice où la cupidité se donne le plus librement carrière.    - libidinum omnium patere in amicitia licentiam, Cic. Lael. 83: (penser) que tous les plaisirs ont le champ libre dans l'amitié. (que l'amitié donne le champ libre à tous les plaisirs).    - nomen in adversariis patet, Cic. Rosc. Com. 2: la créance figure sur le brouillon.    - patent praestigiae, Plaut. Capt.: mes vilains tours sont découverts.    - incessu patuit dea, Virg.: sa démarche trahit une déesse.    - patet + prop. inf.: il est évident que.    - patet aeternum id esse: il est évident que cela est éternel.    - satis patuit iis + prop. inf.: ils virent clairement que.
    * * *
        Pateo, pates, patui, patere. Terent. Estre ouvert.
    \
        Ianua patet noctes atque dies. Virg. Est ouverte jour et nuict, Tousjours.
    \
        Pectus patuit ferro. Ouid. Ceda et obeit à l'espee, et la laissa entrer.
    \
        Huc tibi aditus patere non potest. Cic. Tu ne peuls entrer en ces choses, ou parvenir à la congnoissance d'icelles, L'entree ne t'est point ouverte.
    \
        Patent aures tuae querelis omnium. Cic. Tu escoutes les complaintes de touts.
    \
        Causae patuere. Ouid. Furent congneues et entendues, Furent sceues.
    \
        Irae deum patuere. Lucan. Furent manifestes, On congneut que Dieu estoit courroucé.
    \
        Vt mihi tui libri pateant, non secus ac si ipse adesses. Cic. Que ta librairie me soit ouverte aussi bien que si tu y estois.
    \
        Praemia et honores patere dicuntur alicui. Cic. Quand il y peult aiseement parvenir.
    \
        Si mea virginitas Phoebo patuisset amanti. Ouid. Eust esté exposee au bandon et commandement de, etc. Si j'eusse voulu abandonner ma virginité à, etc.
    \
        Patent haec omnibus ad visendum. Cic. Sont descouverts à la veue d'un chascun pour les aller veoir.
    \
        Ne fugae quidem patebat locus. Liu. Il n'y avoit lieu par où on peust fuir.
    \
        Patet locus tria stadia. Plin. Il ha trois stades d'estendue.
    \
        Planities millia passuum tria in longitudinem patebat. Caesar. Elle avoit trois mille pas d'estendue en longueur.
    \
        Cuncta maria, terraeque patebant Romanis. Sallust. Il n'y avoit lieu où ils n'entrassent.
    \
        Longis morbis senectus, acutis adolescentia magis patet. Cels. Est plus subjecte.
    \
        Patent praestigiae. Plaut. Sont descouvertes.
    \
        Quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat a quo? at patet. Cic. Il est manifeste et evident.

    Dictionarium latinogallicum > pateo

  • 9 servos

    1.
    servus, a, um, adj. [referred by the ancients to servo:

    servi ex eo appellati sunt, quod imperatores servos vendere, ac per hoc servare, nec occidere solent,

    Just. Inst. 1, 3, 3; but prob. from root svar-; Lith. svaras, a weight; cf. Gr. herma; O. H. Germ. swari, burdensome; Germ. schwer, heavy; cf. also serius], slavish, servile, subject.
    I.
    In gen.
    A.
    With homo (= 2. servus;

    mostly ante-class.): non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64; id. Mil. 2, 6, 80; id. Stich. 1, 2, 1; 5, 4, 10; id. Ep. 1, 1, 58; 3, 1, 7; Ter. Phorm. 2, 1, 62.—
    B.
    With other subjects (not freq. till after the Aug. per.):

    octo milia liberorum servorumque capitum sunt capta,

    Liv. 29, 29:

    corpori, quod servum fortuna erat, vim fecit,

    id. 38, 24:

    Graeciae urbes servae et vectigales (opp. liberae),

    id. 34, 58:

    civitas,

    id. 25, 31:

    Lacedaemon,

    id. 34, 41:

    serva manus,

    Ov. F. 6, 558:

    o imitatores, servum pecus!

    Hor. Ep. 1, 19, 19:

    serva aqua, i. e. servorum,

    Ov. Am. 1, 6, 26; cf. Petr. 71:

    servam operam, linguam liberam herus me jussit habere,

    Plaut. Pers. 2, 4, 9:

    omnia non serva et maxime regna hostilia ducunt (Romani),

    Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch:

    reges serva omnia et subjecta imperio suo esse velint,

    Liv. 37, 54; 42, 46: statu libera quicquid peperit, hoc servum heredis est, Dig. 40, 7, 16.—
    II.
    Jurid. t. t., of buildings, lands, etc., liable to certain burdens, subject to a servitude:

    libera (praedia) meliore jure sunt quam serva,

    Cic. Agr. 3, 2, 9:

    fundus,

    Dig. 8, 6, 6:

    aedes,

    ib. 8, 2, 35:

    area,

    ib. 8, 2, 34 al.; cf. servio, II. B., and servitus, II B.—Hence,
    2.
    servus ( - ŏs), i, m., and serva, ae, f., a slave, servant, serf, serving-man; a female slave, maid-servant.
    A.
    Masc. (syn.: famulus, mancipium), Enn. ap. Non. 471, 19 (Com. v. 5 Vahl.); Cato ap. Gell. 10, 3, 17: servi, ancillae, id. ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 Müll.; cf.:

    Ulixes domi etiam contumelias servorum ancillarumque pertulit,

    Cic. Off. 1, 31, 113:

    servus armiger,

    Plaut. Cas. 2, 3, 39:

    dotalis,

    id. As. 1, 1, 72:

    frugi,

    id. Aul. 4, 1, 1:

    graphicus et quantivis pretii,

    id. Ep. 3, 3, 29:

    nequam et malus,

    id. Poen. 5, 2, 70:

    scelestus, infidelis,

    id. Trin. 2, 4, 126:

    peculiosus,

    id. Rud. 1, 2, 24:

    peculiaris,

    id. Capt. prol. 20:

    fallax,

    Ov. Am. 1, 15, 17:

    servus a pedibus,

    Cic. Att. 8, 5, 1:

    a manu,

    Suet. Caes. 74:

    aliquem servum sibi habere ad manum,

    Cic. de Or. 3, 60, 225: publici, public slaves, S. C. ap. Front. Aquaed. 100; Varr. ap. Gell. 13, 13, 4; Cic. Phil. 8, 8, 24; Liv. 9, 29 fin. et saep.; cf. Dig. 1, 5, 5.—Prov.: quot servi, tot hostes, Sinn. Capito ap. Fest. s. v. quot, p. 261 Müll.; cf. Sen. Ep. 47, 3; Macr. S. 1, 11 med. —Esp.: poenae servus, a slave of punishment, i. e. condemned to servile labor, Just. Inst. 1, 12, 3; Dig. 48, 19, 17.—
    2.
    Trop.:

    vidit enim eos, qui se judiciorum dominos dici volebant, harum cupiditatum esse servos,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 58:

    neque tam servi illi dominorum, quam tu libidinum,

    id. ib. 2, 4, 50, §

    112: omnium libidinum servi,

    Plin. Ep. 8, 22, 1:

    adulescens libertorum suorum libertus servorumque servus,

    Vell. 2, 73, 1:

    servus potestatis,

    Cic. Cael. 32, 79; cf.

    also the doubtful reading: legum omnes servi sumus ut liberi esse possimus,

    id. Clu. 53, 146 (where B. and K. have omnes servimus).—
    B.
    Fem. (mostly anteclass. for ancilla):

    servae sint istae an liberae,

    Plaut. Rud. 4, 4, 62:

    ego serva sum,

    id. Cist. 4, 2, 99; id. Pers. 4, 4, 63; id. Poen. 5, 4, 31:

    serva nata,

    id. Rud. 1, 3, 37:

    servum servaque natum regnum occupasse,

    Liv. 1, 47 fin.:

    serva Briseis,

    Hor. C. 2, 4, 3 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > servos

  • 10 servus

    1.
    servus, a, um, adj. [referred by the ancients to servo:

    servi ex eo appellati sunt, quod imperatores servos vendere, ac per hoc servare, nec occidere solent,

    Just. Inst. 1, 3, 3; but prob. from root svar-; Lith. svaras, a weight; cf. Gr. herma; O. H. Germ. swari, burdensome; Germ. schwer, heavy; cf. also serius], slavish, servile, subject.
    I.
    In gen.
    A.
    With homo (= 2. servus;

    mostly ante-class.): non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64; id. Mil. 2, 6, 80; id. Stich. 1, 2, 1; 5, 4, 10; id. Ep. 1, 1, 58; 3, 1, 7; Ter. Phorm. 2, 1, 62.—
    B.
    With other subjects (not freq. till after the Aug. per.):

    octo milia liberorum servorumque capitum sunt capta,

    Liv. 29, 29:

    corpori, quod servum fortuna erat, vim fecit,

    id. 38, 24:

    Graeciae urbes servae et vectigales (opp. liberae),

    id. 34, 58:

    civitas,

    id. 25, 31:

    Lacedaemon,

    id. 34, 41:

    serva manus,

    Ov. F. 6, 558:

    o imitatores, servum pecus!

    Hor. Ep. 1, 19, 19:

    serva aqua, i. e. servorum,

    Ov. Am. 1, 6, 26; cf. Petr. 71:

    servam operam, linguam liberam herus me jussit habere,

    Plaut. Pers. 2, 4, 9:

    omnia non serva et maxime regna hostilia ducunt (Romani),

    Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch:

    reges serva omnia et subjecta imperio suo esse velint,

    Liv. 37, 54; 42, 46: statu libera quicquid peperit, hoc servum heredis est, Dig. 40, 7, 16.—
    II.
    Jurid. t. t., of buildings, lands, etc., liable to certain burdens, subject to a servitude:

    libera (praedia) meliore jure sunt quam serva,

    Cic. Agr. 3, 2, 9:

    fundus,

    Dig. 8, 6, 6:

    aedes,

    ib. 8, 2, 35:

    area,

    ib. 8, 2, 34 al.; cf. servio, II. B., and servitus, II B.—Hence,
    2.
    servus ( - ŏs), i, m., and serva, ae, f., a slave, servant, serf, serving-man; a female slave, maid-servant.
    A.
    Masc. (syn.: famulus, mancipium), Enn. ap. Non. 471, 19 (Com. v. 5 Vahl.); Cato ap. Gell. 10, 3, 17: servi, ancillae, id. ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 Müll.; cf.:

    Ulixes domi etiam contumelias servorum ancillarumque pertulit,

    Cic. Off. 1, 31, 113:

    servus armiger,

    Plaut. Cas. 2, 3, 39:

    dotalis,

    id. As. 1, 1, 72:

    frugi,

    id. Aul. 4, 1, 1:

    graphicus et quantivis pretii,

    id. Ep. 3, 3, 29:

    nequam et malus,

    id. Poen. 5, 2, 70:

    scelestus, infidelis,

    id. Trin. 2, 4, 126:

    peculiosus,

    id. Rud. 1, 2, 24:

    peculiaris,

    id. Capt. prol. 20:

    fallax,

    Ov. Am. 1, 15, 17:

    servus a pedibus,

    Cic. Att. 8, 5, 1:

    a manu,

    Suet. Caes. 74:

    aliquem servum sibi habere ad manum,

    Cic. de Or. 3, 60, 225: publici, public slaves, S. C. ap. Front. Aquaed. 100; Varr. ap. Gell. 13, 13, 4; Cic. Phil. 8, 8, 24; Liv. 9, 29 fin. et saep.; cf. Dig. 1, 5, 5.—Prov.: quot servi, tot hostes, Sinn. Capito ap. Fest. s. v. quot, p. 261 Müll.; cf. Sen. Ep. 47, 3; Macr. S. 1, 11 med. —Esp.: poenae servus, a slave of punishment, i. e. condemned to servile labor, Just. Inst. 1, 12, 3; Dig. 48, 19, 17.—
    2.
    Trop.:

    vidit enim eos, qui se judiciorum dominos dici volebant, harum cupiditatum esse servos,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 58:

    neque tam servi illi dominorum, quam tu libidinum,

    id. ib. 2, 4, 50, §

    112: omnium libidinum servi,

    Plin. Ep. 8, 22, 1:

    adulescens libertorum suorum libertus servorumque servus,

    Vell. 2, 73, 1:

    servus potestatis,

    Cic. Cael. 32, 79; cf.

    also the doubtful reading: legum omnes servi sumus ut liberi esse possimus,

    id. Clu. 53, 146 (where B. and K. have omnes servimus).—
    B.
    Fem. (mostly anteclass. for ancilla):

    servae sint istae an liberae,

    Plaut. Rud. 4, 4, 62:

    ego serva sum,

    id. Cist. 4, 2, 99; id. Pers. 4, 4, 63; id. Poen. 5, 4, 31:

    serva nata,

    id. Rud. 1, 3, 37:

    servum servaque natum regnum occupasse,

    Liv. 1, 47 fin.:

    serva Briseis,

    Hor. C. 2, 4, 3 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > servus

  • 11 auctrix

    auctrīx, īcis f. [ auctor ]
    1) создательница (materia a. universitatis Tert); виновница ( comoediae scelĕrum et libidĭnum auctrices Tert)
    2) юр. несущая ответственность за торговую сделку, поручительница CJ

    Латинско-русский словарь > auctrix

  • 12 bullio

    īvī (iī), ītum, īre [ bulla ]
    1) пузыриться, кипеть, закипать, бурлить, бить ключом CC, Sen, Vtr
    4) заставлять кипеть, разжигать ( libidinum incendia Hier)

    Латинско-русский словарь > bullio

  • 13 conflabello

    cōn-flābello, —, —, āre
    раздувать, разжигать ( scintillas libidinum Tert)

    Латинско-русский словарь > conflabello

  • 14 consistorium

    consistōrium, ī n. [ consisto ]
    1) местопребывание людей, т. е. земля Tert
    2) прихожая или людская Sid
    c. libidinum Tertlupanar
    3) консисторий, тайный императорский совет (преим. по вопросам законодательства) CJ, Amm

    Латинско-русский словарь > consistorium

  • 15 deversorium

    dēversōrium, ī n.
    1) постоялый двор, гостиница C, L etc.
    2) пристанище, убежище, прибежище (studiprum, libidinum C; nequitiae atque luxuriae Ap)
    commorandi natura d. nobis, non habitandi dedit C — природа предоставила нам временное пристанище, отнюдь не постоянное жильё

    Латинско-русский словарь > deversorium

  • 16 excodico

    ex-cōdico ( excaudico), —, —, āre [ caudex ]
    1) выкорчёвывать (arbores, arundineta lex ap. Frontin; перен. omnem silvam libidinum Tert)

    Латинско-русский словарь > excodico

  • 17 gurges

    itis m.
    1) водоворот, омут ( turbidus V); поэт. воды, море (g. Lethaeus Ctl; Atlantēus St; Carpathīus V; rari nantes in gurgite vasto V)
    2) пучина, бездна (vitiorum, libidinum C)
    3) пожиратель, мот, расточитель (g. patrimonii C)

    Латинско-русский словарь > gurges

  • 18 intemperantia

    in-temperantia, ae f.
    неумеренность, невоздержность, разнузданность (i. vini L; libidinum C; morbo et intemperantiā perire Su)
    i. caeli Sen, Colнепогода

    Латинско-русский словарь > intemperantia

  • 19 irritamentum

    irrītāmentum, ī n. [ irrito I ]
    1) возбуждающее начало, побуждение (irarum PJ; libidinum T)
    2) препятствие, помеха (fluvius incitatus irritamentis PM)

    Латинско-русский словарь > irritamentum

  • 20 praegustator

    praegustātor, ōris m. [ praegusto ]
    1) прегустатор (слуга, пробовавший блюда перед подачей ил на стол) Su
    2) организатор, устроитель ( libidinum alicujus C)

    Латинско-русский словарь > praegustator

См. также в других словарях:

  • SAGA — a sagiendo. Cicero de Divin. l. 1. Sagire enim sentire acute est, ex quo Sagae anus, quia multa scire volunt et sagaces dicti canes. Apuleius Met. l. 1. Potens illa et Regina caupona, quid mulieris est? Saga, inquit; et divina, potens caelum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lucius Clodius Macer — était gouverneur romain de la province d Afrique (legatus Augusti propraetore Africae). En l an 68, Vindex, gouverneur de Gaule lyonnaise, lança la révolte contre l empereur Néron, avec le soutien de Galba, gouverneur de la Tarraconaise[1].… …   Wikipédia en Français

  • ADELHEIDIS — I. ADELHEIDIS Friderici Saxoniye principis uxor, formâ venustâ, sed libidinum flammis furens, posthabitô mariti sui thorô, cum Ludovico Thuringiae Marchione clam consuevit, et ut honestate coniugii facinus tegeret, cum adultero de tollendo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CALVIA Crispinilla — Magistra libidinum Neronis, a Veste Spoto fuit et eius custos. Transgresla in Africam ad instigandum in arma Clodium Macrum, famem populi Romani haut obscure molita; totius postea civitatis gratiam obtinuit, Consulari matrimonio innixa, et apult… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIOMEDES — I. DIOMEDES Grammaticus, multi ingenii vir. II. DIOMEDES Rex Aetoliae, Tydei et Deipylae fil. qui cum reliquis Graecis ad Troiam profectus adeo strenue se gessit, ut post Achillem et Aiacem Telamonem fortissimus haberetur. Nam praeter occisos a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYEMANTES — in Eccl. ver. Christiana dicti sunt, qui propter enormia delicta, non in Aedis sacrae porticum admittebantur cum aliis paenitentibus, sed foris, sub dio, omnibus aeris iniuriis expositi, stare cogebantur, cilicio induti et veniam ab intrantibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUNCUS — I. JUNCUS Vitgilianus, Senator, tamquam libidinum Messalinae conscius, a Claudio Caes. poena affectus. Tac. Ann. l. 11. c. 35. II. JUNCUS a iungenod dictus, quoniam eius usus ad iuncturas utilis, vel quod iunctis radicibus haeteat, Isid.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATRINARUM Antistes — meoratur Terulliano de Pall. Aspice lupas, popularium libidinum nundinas: ipsas quoque frictrices (et sipraestat oculos abducere ab eiusmodi propudiis occisae in publico castitatis) aspice tamen vel sublimis, iam matronas videbis, et cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LENAE — I. LENAE Sacerdotes Bacchi, Ioh. Parrhasius ad illud Claud. l. 2. de Raptu Proserp. Carm. 35. v. 67. Aut quales referunt Baccho sollemnia Nymphae. II. LENAE Tertulliano de Pallio dictae Fictrices: cum ait, Aspite lupas, popularium libidinum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEUCTRA — pl. num. vicus Boeotiae iuxta Thespias; Ferrar. inter Plateas et Thespias, in conf. Megaridis: circa quem ingens planities est, ubi Epaminondas Thebanus Lacedaemonios longe maioribus copiis instructos, Cleombroto illorum Rege, cui Agesipolis dein …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LIBURNUS — I. LIBURNUS Campaniae mons. Polyb. Item portus Tuscorum. Ptol. 13. mill. pass. a Pisis, cum opp. Livorno. Vide Ligurnus. II. LIBURNUS inter Gentium idola, memoratur Arnob. adv. Gentes l. 4. Quis Libentinam, quis Liburnum, libidinum superesse… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»